Σχεδιασμένο από τους αρχιτέκτονες Griffin Enright, το Mandeville Canyon Residence βρίσκεται στο Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, ΗΠΑ. Αυτό το έργο βρίσκεται σε έναν οδό που δημιουργεί μια κωνική παρτίδα, με μια μικρή μπροστινή αυλή που έρχεται σε αντίθεση με μια εκτεταμένη πίσω αυλή που ανοίγει στο φαράγγι και την πόλη.
Το σπίτι γίνεται μια υπερμεγέθη βεράντα με διακριτή είσοδο και σκόπιμη ακολουθία εισόδου που αποκαλύπτει τις απόψεις. Από την πίσω αυλή, το σπίτι φαίνεται ως οριζόντια στρώματα που φαίνεται να βγαίνουν από το τοπίο, ενώ η παρουσία στην είσοδο του σπιτιού είναι σαφώς πιο αστική και κάθετη.
Η διχογνωμία μεταξύ της υποτιμημένης παρουσίας στο δρόμο και το άνοιγμα της αυλής ενισχύει την αφηγηματική εμπειρία της εύρεσης της απέραντης θέασης στους χώρους διαβίωσης κατά την είσοδο στο σπίτι. Αυτό το κατώφλι ενισχύεται από την άρθρωση δύο κάθετων τοίχων που διπλώνουν σε επιφάνειες οροφής για να δημιουργήσουν ένα φόντο που αγκυρώνει τις οριζόντιες ιδιότητες του εδάφους. Με την είσοδο στον κύριο χώρο διαβίωσης, οι τηλεσκοπικές πόρτες που σχηματίζουν τον τοίχο στην πίσω αυλή εξαφανίζονται, μετατρέποντας το σαλόνι σε μια δευτερεύουσα βεράντα μέσα σε μια βεράντα, κλειστή αλλά εμπλεκόμενη με το τοπίο.
Δίπλα στο σαλόνι, που συνδέεται με έναν από τους γυάλινους τοίχους που εξαφανίζονται, υπάρχει μια σκεπαστή βεράντα που διατηρεί παρόμοια αυτή την ισορροπία μεταξύ του περιβλήματος και της βύθισης με το εξωτερικό. Η σκεπαστή βεράντα είναι αποτέλεσμα της μεταβαλλόμενης γεωμετρίας μεταξύ του ισογείου και του δεύτερου επιπέδου που δημιουργεί μια ανοιχτή γωνία για το σπίτι. Το επίπεδο της βεράντας και του σαλονιού είναι ανεβασμένο από το επίπεδο του εδάφους, δημιουργώντας ένα στρώμα βεράντας που επεκτείνει τις τοπογραφικές μετατοπίσεις του τοπίου στο σπίτι. Το εξωτερικό κατάστρωμα και το τοπίο χρησιμεύουν επίσης ως προεκτάσεις της ανερχόμενης τοπογραφίας, με μια πισίνα γύρου κατά μήκος της άκρης της τοποθεσίας που χρησιμεύει ως ένα άλλο στρώμα βεράντας.
Τόσο στο ισόγειο όσο και στο δεύτερο επίπεδο, η ανοιχτή υαλοπίνακα και οι βεράντες βλέπουν νοτιοανατολικά αποδίδοντας εξαιρετικές συνθήκες φωτισμού ημέρας. Οι μεγάλες βεράντες προστατεύουν τους εσωτερικούς χώρους από το έντονο ηλιακό φως το καλοκαίρι, ενώ επιτρέπουν στο χειμερινό φως να επεκτείνεται στο σπίτι για παθητική θέρμανση. Το επάνω επίπεδο είναι διχοτομημένο από ένα ανοιχτό γήπεδο που χωρίζει το κυρίως υπνοδωμάτιο από τα παιδικά υπνοδωμάτια ενώ ενώνεται με ένα κατάστρωμα δεύτερου ορόφου που τυλίγει και τους δύο τόμους. Ανεβαίνοντας στη γωνία του σπιτιού, η γωνία του κυρίως υπνοδωματίου εξαφανίζεται για να μεγιστοποιήσει τη θέα τόσο στο φαράγγι όσο και προς την θέα της πόλης. Αυτό το ανώτερο επίπεδο, σαφώς οριζόντιο, δημιουργεί ένα άλλο στρώμα που επεκτείνει το τοπίο ανύψωσης παρακάτω.
