Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/whspr.me/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/whspr.me/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από το τελευταίο τους άλμπουμ και 18 από τη διάλυση του συγκροτήματος, αλλά το σημάδι που άφησε ο Pantera στον κόσμο της μουσικής θα κρατήσει για πάντα. Κατά τη διάρκεια των πέντε κλασικών άλμπουμ τους (όλοι οι εμπλεκόμενοι προσποιούνται ότι τα τέσσερα προηγούμενα δεν συνέβησαν ποτέ), Ο Παντέρα παρέδωσε αμέτρητα βαριά ριφ και κλασικές μαρμελάδες.
Οι φίλοι μας στο REVOLVER γιορτάζουν όλα τα Pantera κυκλοφορώντας το Βιβλίο της Παντέρας. Το συλλεκτικό τεύχος έρχεται με πέντε ξεχωριστά εξώφυλλα, το καθένα γιορτάζει ένα από τα κλασικά άλμπουμ της Pantera: “Cowboys From Hell”, “Vulgar Display of Power”, “Far Beyond Driven”, “The Great Southern Trendkill” και “Reinventing the Steel”. Έχουν κυκλοφορήσει επίσης περιορισμένες εκδόσεις βινυλίου για καθένα από αυτά τα άλμπουμ, διαθέσιμα σε πακέτα με το περιοδικό που συμπίπτει.
Η κυκλοφορία μας έκανε λίγο νοσταλγικούς για το εμβληματικό metal συγκρότημα, δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ την πρώτη φορά που άκουσα ποτέ τους Pantera. Wasμουν στο Odeum στο Villa Park, Illinois για να παρακολουθήσω ένα ECW pay-per-view. Το κύριο γεγονός αφορούσε τον Rob Van Dam, ο οποίος συνήθιζε να βγαίνει στο ρινγκ στο «Walk» του Pantera. Το δεύτερο που έβγαζε το ριφ που έτρεχε πάνω από το PA, το πλήθος ξέσπασε, φωνάζοντας σύντομα, «Re! Spect! Περπατήστε! Τι είπες?” Intoταν μεθυστικό. Καθώς επέστρεφα στο σπίτι από την εκδήλωση, δεν μπόρεσα να βγάλω το τραγούδι από το κεφάλι μου, εν μέρει επειδή ήταν ένα τέτοιο σκουλήκι, αλλά και επειδή ήταν το σάουντρακ για μια τόσο ηλεκτρική βραδιά. Λιγότερο από 24 ώρες αργότερα, έριξα το ολοκαίνουργιο αντίγραφο του “Vulgar Display of Power” στο CD player του Chrysler LeBaron και οδηγούσα πολύ γρήγορα αυξάνοντας την ένταση του ήχου σε ένα επίπεδο που δοκίμαζε την ακεραιότητα των φτωχών ηχείων του αυτοκινήτου.
Οι δικές μου ευχάριστες αναμνήσεις από τον Παντέρα με οδήγησαν να απευθυνθώ σε μερικούς από τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες τατουάζ που λατρεύουν να κρατούν τα μαγαζιά τους δυνατά ενώ εργάζονται και τους έκανα μερικές ερωτήσεις σχετικά με τους αυθεντικούς καουμπόηδες από την κόλαση.
Θυμάστε την πρώτη φορά που ακούσατε ποτέ τον Πάντερα?
Τζέσι Λέβιτ: Άκουσα για πρώτη φορά τον Pantera όταν ήμουν 15 όταν ο φίλος μου μου έδωσε το άλμπουμ “Far Beyond Driven”.
Νίκι Σίμπσον: Η πρώτη φορά που άκουσα τον Πάντερα ήταν στην πραγματικότητα όταν ήμουν νέος παρακολουθώντας το «Beavis and Butthead». Παρακολουθούσαν το μουσικό βίντεο “This Love” και κορόιδευαν τον Phil Anselmo σαν να ήταν ο Παντέρα παιδί, όπως “Dammit Pantera αυτή η μπύρα είναι ζεστή, πάρε μου άλλη μια!” Και «Αντιμετωπίζεις τη θετή σου μητέρα με σεβασμό, Παντέρα! Or θα κοιμάσαι στο δρόμο! »
Mada Fleming: Maybeμουν ίσως 7 ή 8 ετών. Η μαμά μου έβγαινε με έναν τρομακτικό φίλο με μακριά μαλλιά και τατουάζ. Ο Παντέρα εμφανίστηκε στο ραδιόφωνο και το έσκασε. Θυμάμαι ότι ήμουν πολύ φρικιασμένος. Δεν μπορώ να θυμηθώ αν ήταν το “Mouth for War” ή το “Walk” αλλά ήταν ένα από αυτά τα τραγούδια. Iμουν πολύ αναστατωμένος αλλά και ενθουσιασμένος που η μουσική μπορούσε να δημιουργήσει φόβο και ενθουσιασμό. Όταν είσαι παιδί, είναι σαν να βλέπεις μια τρομακτική ταινία. Σίγουρα ήθελα περισσότερο αυτό το συναίσθημα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι της Pantera?
Τζέσι Λέβιτ: Το αγαπημένο μου τραγούδι θα ήταν το “5 Minutes Alone”. Είναι απλά πιασάρικο και κακό. Με κάνει να ξετρελαθώ στο πατίνι ή το snowboard μου! Αυτό είναι το άλλο μου πάθος εκτός από την τέχνη και το τατουάζ.
Νίκι Σίμπσον: Πιθανότατα θα έπρεπε να πω το “Becoming” είναι το αγαπημένο μου τραγούδι. Οι στίχοι είναι τόσο απαίσιοι και ενδυναμωτικοί και το κύριο riff είναι τόσο άσχημο και γρουσουζιά, όλα όσα θρυμματίζετε συνήθως από τον Dimebag δεν χρειάστηκαν καν για να είναι απλώς ένα δυνατό, βαρύ τραγούδι. Υπήρχε ένα σημείο στη ζωή μου όπου κρέμασα πολλούς στίχους μουσικών για δύναμη και έχοντας κάποιον τόσο ισχυρό όσο ο Φιλ να μεταφράζει τον πόνο και τον θυμό στο να «ξαναγεννηθεί, με τα μάτια του φιδιού, να γίνει θεομεγέθη». Σου δίνει απλώς την ανατριχίλα και το κίνητρο να είσαι κακός μητέρας και να ανέβεις παραπάνω. Είναι είτε αυτό το τραγούδι είτε το «Domination». Αυτό το τραγούδι έχει τη βαρύτερη ανάλυση όλων των εποχών, από οποιοδήποτε είδος μέταλ. Έχω τατουάζ “DOMINATE” στις αρθρώσεις μου λόγω αυτού του τραγουδιού.
Mada Fleming: Προσπαθώ να μην είμαι μια βασική σκύλα και να πω «Cemetery Gates», αλλά αυτό το τραγούδι είχε τεράστιο αντίκτυπο σε μένα γιατί πριν από αυτό είχα ακούσει μόνο τη σκληρότερη πλευρά του Pantera. Πριν από αυτό δεν είχα καν κανέναν άλμπουμ τους γιατί νομίζω ότι ήμουν πολύ μικρή για να ζητήσω από τη μαμά μου να μου αγοράσει ένα φοβούμενο ότι θα ανησυχούσε [γέλια]. Σίγουρα “Πύλες νεκροταφείου”.
Ποια πιστεύετε ότι είναι/θα είναι η κληρονομιά της μπάντας?
Τζέσι Λέβιτ: Η κληρονομιά της μπάντας θα είναι πάντα ότι είναι πολύ σκληρές. Ο Dimebag θα θυμάται πάντα ως metal ήρωας σίγουρα, όπως και το υπόλοιπο συγκρότημα.
Mada Fleming: Εκείνη τη στιγμή [ήταν ενεργοί], αισθάνομαι ότι οι Pantera ήταν η μόνη μεγάλη μπάντα που έφερε τη σημαία για το πραγματικό μέταλ, ενώ οι περισσότεροι από τους συγχρόνους τους ήταν απαλοί. Συνέχισαν να γίνονται βαρύτεροι με κάθε κυκλοφορία. Για να μην αναφέρουμε τον Dimebag Darrell, προφανώς.
Νίκη Σίμπσον: Οι Pantera είναι εκείνο το συγκρότημα που ανεξάρτητα από το είδος του metal που ασχολείσαι – από το death metal, στο hardcore, στο thrash, στο black metal και στο shit, ακόμη και στο glam rock και το blues – υπάρχει κάτι για τον καθένα στη μουσική του. Το αυλάκι και η βαρύτητα και η μουσική τους δεξιοτεχνία είναι απαράμιλλη και ο ήχος τους δεν μπορεί να αναπαραχθεί. Εκτός από το ότι ο ήχος τους είναι διαχρονικός, η νότια φασαρία και η κακιά στάση τους απλώς τους έκανε πιο ψύχραιμους γιατί δεν ήξερες ότι ούτε ένα δευτερόλεπτο ήταν τέχνασμα. Αυτοί οι μάγκες μόλις ήρθαν να τεμαχίσουν και να γλεντήσουν και όποτε ακούς την Παντέρα, ξεσηκώνεσαι αμέσως. Αυτή είναι μια πολύ καλή κληρονομιά για μένα.