Το'είναι μέρος της ιστορίας μου και τώρα το σώμα μου
Του Ανώνυμου
Αν και μοιραζόμαστε πολλά άρθρα που μιλούν για οικειότητα όσον αφορά το φύλο και το δέρμα – αυτό'Δεν είναι πολύ συχνά που μαθαίνουμε πραγματικά για το μελάνι στο σώμα μας. Τα τατουάζ μας, τόσο προσωπικά όσο και κοινωνιολογικά, λένε μια ιστορία και αυτές οι ιστορίες συνθέτουν ποιοι είμαστε, πού βρισκόμαστε'προέρχονται από, καθώς και πώς πλοηγούμαστε στον κόσμο. Στο δοκίμιο εσύ'για να διαβάσετε, μάθαμε γιατί κάποιος μπορεί ή όχι να κρατάει ένα τατουάζ ενός πρώην εραστή. Γιατί ενώ πολλοί από εμάς δεν θα θέλαμε'Δεν ονειρεύομαι να φορέσω το όνομα, το πρόσωπο ή το σύμβολο μιας πρώην φλόγας για μια άλλη μέρα – υπάρχουν και αυτοί που κέρδισαν'μην αγγίζετε αυτό το τατουάζ για ένα εκατομμύριο δολάρια. Ρίξτε μια ματιά στην ιστορία μου και γιατί δεν θα καλύψω το τατουάζ για τον πρώην μου στην παρακάτω συλλογή. Στη συνέχεια, αν έχετε τη δική σας ιστορία για ένα τατουάζ αφιερωμένο σε έναν πρώην, μη διστάσετε να τη μοιραστείτε στην ενότητα σχολίων στο Facebook.
Γιατί κέρδισα't Καλύψτε αυτό το τατουάζ
Από την αρχή
Υποθέτω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε με την αρχή, παρόλο που το τατουάζ ήρθε στο τέλος. Πίσω στο 2011, ήμουν δεκαέξι χρονών και τελείως άπειρος όταν ήρθε σε σχέση. Εξακολουθούσα να συμβιβάζομαι με τη σεξουαλικότητα και το καταφύγιο μου'Δεν έχω ιδέα αν ήθελα να είμαι με ένα κορίτσι ή ένα αγόρι. Το κεφάλι μου μου είπε ότι το να είσαι με έναν άντρα ήταν ο σωστός τρόπος – γιατί αυτό'αυτό με το οποίο θα ήταν άνετα η κοινωνία και η οικογένειά μου. Αλλά η καρδιά μου είχε κάτι άλλο στο μυαλό.
Το όνομά της ήταν Έμιλυ και εκείνη την εποχή ήταν η καλύτερη μου φίλη. Εγώ'd είχε τους καλύτερους φίλους στο παρελθόν, αλλά όχι έναν που να συγκρίνεται με αυτήν. Είχαμε έναν δεσμό που ήταν ανεξήγητος, λειτούργησε με έναν τρόπο που οι περισσότεροι δεν το είχαν'δεν καταλαβαίνω. Iμουν η κοριτσίστικη, η μαζορέτα που φορούσε φορέματα, φούστες και γόβες στο μάθημα. Wasταν το αγοροκόριτσο, που προτιμούσε την πεζοπορία από τα ψώνια κάθε μέρα. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν'Δεν καταλαβαίνω γιατί οι δυο μας θα ήμασταν φίλοι, όχι λιγότερο φίλες, αλλά δεν το έκαναν'δεν ξέρω τι είχαμε.